دلبرم

دو زلفش روی شانه ناز می کرد

نسیم هم تاب زلفش باز میکرد

رخش چون ماه ومویش شام یلدا 

دلم از شوروعشق پرواز میکرد

ن-ع 

خدایا سپاسگزارم

ای ایران ای مرز پر گهر ....................ای خاکت  سر چشمه ی هنر

تبریک برای عزیزان هم وطن که همیشه پرچم صلح ودوستی بر افراشته اند

تو این بلاگ شعر کم داریم

                             آهای آهای یکی بیاد ی شعر تازه تر بگه..

خاطره

                         سیه چشمی به کار عشق استاد

                       به من درس محبت یاد می داد    

                              

                      مرا او برد از خاطر ولی من

                    به جز او عالمی را بردم از یاد

                                          مشیری

خرمن جا

                                             نگاهت با نگاهم چون در افتاد

                              مرا چون آتشی در خرمن افتاد

                          

                             

                                            نگاهت با نگاه من چه گفته 

                                           که از آن شب چشمانم نخفته

    

     

         چه کرده آن نگاهت با نگاهم

        که غیر دیدنت چیزی نخواهم    

 

                         

                             

                                نگاهش با نگاهم روبرو شد

                               دل و دینم همه سودای اوشد

                                     

                        

                   

سپاس

                  خدایا در این شبهای ماه مبارک رمضان سپاس مرا که باهر نفس

               ازتو ونعمتهای بیدریغت دارم بپذیر ویاریم کن تا همیشه چشم بینا

             وذهن توانا داشته باشم وقدر دریای سعادتی که در آن شناورم را بدانم

                                                                          سحر شب هفدهم رمضان.94       

بار گناه

میکشم بار پریشانی بدوشم ،سهل نیست

آتشست  در سینه ام اما خموشم ،سهل نیست

گفته اند با من بسوز از درد هجر و دم نزن

کرده ام ترک سخن چون خم بجوشم ،سهل نیست

می خورم از دست دل صد تازیانه دم به دم

لیک باید سر عشق بپوشم،سهل نیست

من به غیر عشق ندارم هیچ کالایی دگر

بر سر ایمان انهم می فروشم ،سهل نیست

                                                   ن..ع       

دخترم

سر زلفش به دست باد داده

دلم از غصه پیچ وتاب داده

چکید اشکی به روی گونه هایش

مرا چون آتشی بر آب داده

                  ن..ع.@

شعر

دلم رمیده شدو غافلم من درویش

که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

چو بید برسر ایمان خویش میلرزم

که دل بدست کمان آبرویست کافر کیش

.......

بکوی میکده گریان وسر فکنده روم

چرا که شرم همی آیدم ز حاصل خویش

نه عمر خضر بماندو نه ملک اسکندر

نزاع بر سردینی دون مکن درویش

بدان کمر نرسد دست هر گدا حافظ

خزانه ای بکف آور زگنج قارون بیش

تیام

                          باز آمدی ای آشنا تا من ز شادی پر بگیرم

                           آن شور و حال رفته را چون آمدی از سر بگیرم